After 1979...

Page 1 | Page 2 | Page 3 | Page 4 | Page 5 | Page 6 | Page 7 | Page 8 | Page 9 | Page10 | Page 11 | Page 12 | Open Letter by Exc. Zahedi | Untold Story, Zahedi's P. Ministry| A.Zahedi and PM Hoveyda|

گفتگو های تاريخی جناب آقای
اردشير زاهدی -7-

آقای اردشير زاهدی گفتگویی با روزنامه سوييسی «تريبون دو ژنو» که به فرانسه بوده است داشتند. متن برگردان شده «به مضمون» و در ميانه متن فرانسه گنجانده شده. متن انگليسی هم در زير بصورت به مضمون آمده است. برگ اصلی در پيوست بصورت پی دی اف برای آگاهی پيوست است اينجا کليک کنيد:

«شکست در مذاکرات برای منطقه فاجعه بار خواهد بود»

«Un échec des négociations serait catastrophique pour la région»

Nucléaire iranienDernier ambassadeur d'Iran aux Etats-Unis, exilé à Veytaux près de Montreux, Ardeshir Zahedi suit de près la rencontre entre John Kerry et Javad Zarif

Il a été le dernier ambassadeur d’Iran aux Etats-Unis. C’était avant la révolution khomeiniste de 1979. C’était au nom du shah dont il a recueilli le dernier soupir, le 27 juillet 1980 au Caire. Depuis, menacé par une fatwa de l’ayatollah Khomeiny toujours en vigueur, Ardeshir Zahedi – qui fut aussi ministre des Affaires étrangères de 1966 à 1973 – vit à Veytaux, à deux pas du château de Chillon.

او آخرين سفير دوران پادشاهی در ايالات متحده آمريکا بود. اين قدری پيشتر از انقلاب 1979 خمينی بود. بنام شاه بود که در 27 جولاس 1980 در آخرين نفس هایش درکنار او بود. از همان زمان با فتوای آيت الله خمينی ونيروهايش که در سر کار هستند اردشير زاهدی در خطر تهديد قرار گرفته است- او همچنين بين سال 1966 تا 1973 وزير امور خارجه بوده است. وی در مونترو (سويس) در نزديکی قصر چيلون زندگی میکند.

Autant dire que ce vieux monsieur de 86 ans, très au fait de l’actualité, suit avec une grande attention les négociations sur le programme nucléaire de Téhéran qui réunissent, à quelques centaines de mètres de chez lui dans un hôtel de Montreux, le secrétaire d’Etat américain John Kerry et son homologue iranien Javad Zarif. Entretien.

کافی است گفته شود که او مرد با شخصيت 86 ساله ای است که به خوبی در باره خبرهای روز آگاه است و از نزديک مذاکره های تهران در باره اتم را دنبال میکند و امروز چند متری دورتر از خانه او در هتل مونترو وزير خارجه آمريکا جان کری و هموند ايرانی اش جواد ظريف برای اين مذاکره گرد آمده اند.

Au vu des déclarations tonitruantes de Benjamin Netanyahou au Congrès américain et des propos de Barack Obama qui a lié un accord avec Téhéran au gel de son programme nucléaire pendant dix ans, une issue positive des négociations est-elle encore possible?

در پی ادعا های بنجامين نتانياهو در کنگره آمريکا در باره باراک اوباما که با توافق با تهران ارتباط دارد و خواستار توقف ده ساله برنامه های اتمی را دارد آيا هنوز هم امکان رسيدن به يک توافق کامل وجود دارد؟

Je l’espère vivement, car un échec des négociations serait une catastrophe pour toute la région. Les tensions augmenteraient inévitablement, notamment en Iran, où les conservateurs pourraient regagner du terrain, alors que la parenthèse Ahmadinejad est heureusement fermée. Quant au premier ministre israélien (ndlr: qui dispose de l’arme nucléaire), c’est lui qui ne cesse de menacer l’Iran. Maintenant, il défie le président américain. C’est lui le danger pour la région. Voyez ce qu’il a fait à Gaza.

من بسيار اميدوارم، زيرا هرگونه شکستی در مذاکرات برای تمام منطقه فاجعه بار خواهد بود. تشنج بدون شک افزايش خواهد يافت و اين بيشتر دامنگير ايران خواهد شد، آنجا که اقتدار گرا ها خواهند توانست قدرت بيشتری بدست آورند، در حاليکه خوشبختانه پرانتز احمدی نژاد بسته شده است. در رابطه با نخست وزير اسراييل (يادداشته باشيد که سلاح اتمی دارد) او است که مرتبا ايران را تهديد میکند. اکنون او حتا رييس جمهور آمريکا را به چالش میکشد. او خطری بالقوه در منطقه است. نگاه کنيد به نوار غزه چه بر سر آنان آورده.

Historiquement, à quand remonte la revendication iranienne pour un programme nucléaire civil?

از نظر تاريخی چه زمانی ايران خواهان برنامه اتمی صلح آميز بوده است؟

J’ai signé en 1968, en tant que ministre des Affaires étrangère, l’adhésion de l’Iran au traité de non-prolifération nucléaire. Dans les années 1970, les Etats-Unis avaient approuvé le démarrage du programme nucléaire civil iranien. Mais, quand Khomeiny est arrivé au pouvoir en 1979, il a décrété que le nucléaire, civil comme militaire, était contraire à l’islam. Ce n’est qu’après la guerre contre l’Irak que la question a été relancée. Aujourd’hui, l’Iran revendique le droit au nucléaire civil, sous l’égide du traité de non-prolifération. C’est un droit inaliénable.

من در سال 1968 زمانی که وزير امور خارجه بودم دستيابی ايران به صنعت اتم صلح آميز را امضا کردم. در سال 1970 آمريکا تاييدکرد تا ايران برنامه اتمی صلح آميز خودرا دنبال کند. اما وقتی خمينی در سال 1979 برسر کار آمد اتم را مانع شد و گفت هرگونه بهره گيری نظامی و غير نظامی خلاف اسلام است. تنها پس از جنگ عراق عليه ايران آن مسئله مورد تجديد نظر قرار گرفت. امروز ايران مدعی است که حق داشتن نيروی اتمی صلح آميز زير توافق عدم گسترش سلاح هسته ای را دارد. اين يک حق محروم نشدنی است.

Peut-on dire que derrière les négociations sur le nucléaire se cache un autre enjeu, celui d’une nouvelle alliance entre Washington et Téhéran, contre le terrorisme notamment ?

می توانيم بگوييم که در پشت پرده مذاکرات اتمی يک مسئله ديگری وجود دارد، که میتواند همکاری واشنگتن و تهران در باره تروريسم را هم شامل میشود؟

Certainement. Les horreurs commises par Daech en Irak et en Syrie montrent que le terrorisme djihadiste menace tout le Moyen-Orient, et même au-delà. Dans ce sens, redonner à l’Iran sa place dans le concert régional devient une priorité pour les Etats-Unis. D’ailleurs, c’est déjà l’Iran (chiite, ndlr) qui est en première ligne contre Daech (sunnite, ndlr), en Irak et en Syrie. Sans l’aide militaire de Téhéran l’Irak se serait effondrée depuis longtemps.

مسلما، وحشتی که از جانب داعش در سوريه و عراق در قالب ترويسم جهادی به نمايش گذاشته شده است تمام منطقه خاورميانه و ماورای آنرا در خطر قرار داده. دراين راستا است که به ايران اعتباری منطقه ای میدهد تا اولويت هایی را در نظر ايالات متحده بوجود بياورد. در کنار آن، ايران «شيعه» در خط مقدم مقابله با داعش «سنی» در عراق و سوريه قرار گرفته است. بدون پشتيبانی نظامی تهران، عراق خيلی پيشتر میتوانست سقوط کند.

Cette nouvelle alliance se fera-t-elle au détriment de la vieille amitié américano-saoudienne?

آيا اين همپيمانی به قيمت از دست دادن دوست قديمی عربستان تمام نخواهد شد؟

Sans doute. Car pour bien saisir l’enjeu, il faut se poser la question du financement du djihadisme par les Saoudiens et de l’influence du wahhabisme sur les mouvements radicaux. (TDG)

شکی نيست. چرا که برای درک مطلب لازم می آيد تاپشتيبانی مالی عربستان سعودی از وهابی های جهادی وراديکال مورد بررسی قرار گيرد.

(Créé: 03.03.2015, 20h25)

========================

"A failure of the negotiations would be catastrophic for the region"

No doubt. Because to understand the issue, it begs the question of financing of jihadism by the Saudis and the influence of Wahhabism on radical movements. (TDG)

He was the last Iranian ambassador to the United States. This was before the Khomeini revolution of 1979. It was in the name of the Shah which he collected his last breath, July 27, 1980 in Cairo. Since then, threatened by a fatwa of Ayatollah Khomeini still in force, Ardeshir Zahedi - who was also Minister of Foreign Affairs from 1966 to 1973 - lives in Montreux, close to the Castle of Chillon.

Suffice to say that the old gentleman of 86, well aware of the news, following with great attention the negotiations on Tehran's nuclear program together, a few hundred meters from his home in a Montreux hotel, Secretary US State John Kerry and his Iranian counterpart Javad Zarif. Maintenance.

In view of the thundering declarations of Benjamin Netanyahu to the US Congress and about Barack Obama who has linked a deal with Tehran to freeze its nuclear program for ten years, a positive outcome of the negotiations is it still possible?

I very much hope, because a failure of the negotiations would be a disaster for the entire region. Tensions inevitably increase, especially in Iran, where the Conservatives could regain ground, while Ahmadinejad parenthesis is happily closed. As for the Israeli Prime Minister (note: that has nuclear weapons), it is he who continues to threaten Iran. Now he challenges the US president. He is the danger to the region. Look what he did to Gaza.

Historically, when was the Iranian claim for a civil nuclear program?

I signed in 1968, as Minister of Foreign Affairs, the accession of Iran to the nuclear non-proliferation. In the 1970s, the United States had approved the start of Iran's civilian nuclear program. But when Khomeini came to power in 1979, he decreed that nuclear, civil and military, was contrary to Islam. It was only after the war against Iraq that the issue was revived. Today, Iran claims the right to civil nuclear power, under the Non-Proliferation Treaty. This is an inalienable right.

Can we say that behind the negotiations on nuclear hides another issue, that of a new alliance between Washington and Tehran, including against terrorism?

Certainly. The horrors committed by Daech Iraq and Syria show that jihadist terrorism threatens the entire Middle East and beyond. In this sense, give Iran its place in the regional concert becomes a priority for the United States. Besides, it is already Iran (Shiite, note) that is on the front line against Daech (Sunni, ed), Iraq and Syria. Without military support from Tehran Iraq would have collapsed long ago.

This new alliance will it be at the expense of the old US-Saudi friendship?

No doubt. Because to understand the issue, it begs the question of financing of jihadism by the Saudis and the influence of Wahhabism on radical movements. (TDG)