خداخراب کند، خدا خراب کند، خانه کسی که مملکتی برای
مصلحت خويش خوان يغما کرد.
مهم است که اين سخنرانی را که شش سال پيش از شورش 57 (1979) انجام
شده است تا به آخر گوش کنيد.
خواهيد ديد که چطور شرکت
های نفتی در شش سال بزرگترين توطئه براندازی را طراحی و به دست يک عده
مسلمان و به اصطلاح روشنفکر وابسته پشت به ميهن کرده اجرا می کنند ولی امروز کسانی ضمن رد «تئوری
توطئه» همراهی خود را با شرکت های نفتی اعلام می کنند.
خوب گوش کنيد.
در سالهای 1352- 1353 در گیرو دار اوج اوپک با تلاشهای بزرگ ایران و بويژه انوشه روان محمد رضا شاه پهلوی پادشاه ایران زمین در یکی از سخنرانی های رسمی خودشان به صورتی علنی به کشورهای غربی هشدار میدهند و بصورتی جالب و وطن پرستانه از حق حاکمیت مردم بر منابع زیر زمینی خودشان دفاع میکنند و به شرکتهایی نفتی التیماتوم میدهد و به آنها میگوید در سال 1357 قردادهای سی ساله نفتی ایران به پایان می رسد و ایران ديگر آن قرارداد های تحميلی را بهيچوجه تمدید نخواهد کرد، مگر اینکه آنها منافع کشور ایران را رعایت کنند و قیمت بشکه نفت ایران با کشورهای همسایه ما فرق نداشته باشد.
شاهنشاه بصورت آشکار با صدای بلند میگویند ما دیگر به شما باج نخواهیم داد. عجیب ست که در اسفندماه 1357 تمام قراردادهای نفتی تمام میشد و شاهنشاه در سال (1973) 1352 میگویند صادرات نفت ایران باید در سال 1357 به هشت میلیون بشکه برسد و یک شرکت نفت درجه یک باید داشته باشیم و سهم ما باید بیشتر شود و گرنه شرکتهای نفتی باید بروند ته صف نوبت بایستند.
این التیماتوم های ملی و ميهن پرستانه را مردم ايران نشنيد و در درون نشنيد ماند ولی باعث شد که شرکتهای نفتی و کشورهای خارجی خمینی را برای ما علم کنند و توسط خیانت و سادگی مشتی مزدور و خيانت پيشه که فکر میکردند خمینی بهشت خدا را برای آنها خواهد آورد خواهان جمهوریی اسلامی و ولایت فقيه کذایبش شدند و چيزی به ملت ایران تحمیل گرديد که هرگز با حضور شاهنشاه نمی توانست عملی باشد. پس از روی کار آمدن خمينی، مواضع خمینی که مواضع غرب بود باعث جنگی شد که ایران یک میلیون جوان ایرانی را به باد داد. کشور در سرازيری سقوط قرار گرفت ملتی که قرار بود يکی از شش کشور بزرگ دنيا باشد به قعر چاه افتاد...
در روز 16 مارچ 2009 پس از سی سال اين سخنرانیاز برنامه عليرضا ميبدی پحش می شود. اين سخنرانی بنياد شورش 57 است. بنياد طرح توطئه
ای که نشان می دهد چه کسی به فکر ايران بود و چه کسانی مزدور
بيگانه و طرفدار ديکتاتوری بودند.
رفت و آمد طرفداران استعمار و مزدوران به
سفارتخانه های کشور های بيگانه شروع شد و کسانی همانند کريم سنجابی، شاپور بختيار؛ اميرانتظام، حسين فردوست و قره باغی با بيگانه ها آبگوشت بزباش خوردند و نتيجه اش خمينی بود . اين سخنرانی مهمترين
سخنرانی 100 سال اخير کشور ما است که در سال 1351 (1972) ايراد شده است:.
