من اگه خدا بودم ... شهر بـَم هرگز نمی لرزيد
نيمه شب آن غـُنچه نوزاد از نگاهِ مرگِ نمی ترسيد
من اگه خدا بودم مادرهای دجله خونين نِمی مُردند
از فراتِ سُرخ آلوده، نوعروسان ماهی مُرده نمی خوردند
من اگه خدا بودم دختر های اورشيلم و غزه و صيدا
جای حکم تيرو نارنجک ترانه می نوشتند روی ديورار ها
هر کسی جای خدا بود، شاهد اين روزگار و اين زمين صاف،
دست کم معجزه ای ميکرد برای بچه های بي کس و بيمار...
اگه کفرِ کلام من... يکی حرفی بگه بهتر،
وگرنه واسه واژه... نمی بازم من کافر
صدای زنگ بی رحمی، سر هر کوچه و برزن
به گريه ميرسه ازمن.. دل سنگ و دل آهــن
اگه ديوارِ کــَجی ها... رفـــته بالا تا ثريا
دست معمار خدا بُود خشت اول من و ما
چه عيبی داشت اگه فردا جهان بهتر از اين میشد
خدا ميرفت و يک مادر پرســـتار زمين می شد.
اگه کفرِ کلام من.... يکی حرفی بگه بهتر
وگرنه واسه واژه... نمی بازم من کافر
صدای زنگ بی رحمی سر هر کوچه و برزن
به گريه ميرسه ازمن دل سنگ و دل آهــن
